Φυτεύοντας μελισσοκομικά φυτά στον μελισσόκοσμο μας!!!

 

Την Κυριακή 30-11-2014 αφού  ήπια μερικές γουλιές φραπέ αποφάσισα να ολοκλήρωσω την εικόνα που είχα ξεκινήσει να σχεδιάζω στο μυαλό μου όλη την προηγούμενη εβδομαδα. Δηλαδή την δημιουργία ενός ισχυρού και προσηλωμένου στρατού απο μέλισσες εργάτριες ορκισμένες σε μενα....Ενα στρατό που  στο προσεχές μέλλον  θα ήθελα να τον ονομάσω  μέλισσες τζιχάντ!!!!!!

Κάπως έτσι  ξεκίνησα τις εργασίες, στον χώρο του  μελισσοκομείου μου βασιζόμενος στη λογική αλλά και όλα -όσα έχω διαβάσει μέχρι στιγμής τους τελευταίους μήνες, είτε από βιβλία είτε από την ηλεκτρονική πληροφόρηση που παρέχουν πιο έμπειροι από εμένα μελισοκόμοι... ...

Με τη θερμοκρασία στους 14 βαθμούς κελσίου και θέλοντας να ξετρελάνω τα κορίτσια μου, ξεκίνησα τον εμπλουτισμό του χώρου της μόνιμης και σταθερής διαμονής τους με φυτά που θα τους αποσπάσουν την προσοχή στην περίοδο της ανθοφορίας για περισσότερο και ποιοτικότερο μέλι,,,,

.....ξεκίνησα  πρώτα με τον λίβανο ή λεβάντα .... 

.....πήρα  μερικά κλωναράκια-μοσχεύματα (τα οποία προμηθεύτηκα από φίλο) και αφού τα διαίρεσα σε περισσότερα .........τα  φύτεψα  κατα μήκος της περίφραξης, ανά 60 εκατοστά περίπου απόσταση μεταξύ τους....

Το συγκεκριμένο είναι φυτό αρωματικό, φαρμακευτικό και μελισσοτροφικό, γνωστό από την αρχαιότητα.

Ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών (Lamiaceae). Φυτό ιθαγενές της Μεσογείου. Στην Ελλάδα δύο είδη λεβάντας είναι πολύ διαδεδομένα: το είδος L. stoechas που είναι αυτοφυές της ελληνικής χλωρίδας και το είδος L. angustifolia  (ή L. Vera) που συναντάται μόνο ως καλλιεργούμενο.

Lavandula  stoechas

Ονομάζεται και αγριολεβάντα, μαυροκέφαλο, χαμολίβανο, λαμπρή, μυροφόρα.

Είναι μικρός πολυετής, θάμνος, ύψους έως 70 cm. Αυτοφύεται σε παραλιακές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας και στα νησιά του Αιγαίου. Είναι πολύ διαδεδομένη στη Χαλκιδική, στην Εύβοια, στην Κρήτη κλπ. Ευδοκιμεί σε ημιορεινές περιοχές και σε χωράφια φτωχά, χωρίς ασβέστιο, ξηρικά. Πολλαπλασιάζεται με σπόρο και παραφυάδες.

Ανθίζει από το Μάιο μέχρι τον Ιούλιο και οι ανθοφόροι βλαστοί συλλέγονται σε πλήρη άνθηση.

Είναι φυτό αρωματικό, φαρμακευτικό και μελισσοτροφικό, γνωστό από την αρχαιότητα. Ο Διοσκουρίδης αναφέρει ότι έφτιαχναν από αυτή το στοιχαδίτη οίνο και το στοιχαδικό ξύδι. Το αιθέριο έλαιο χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, στη σαπωνοποιία και την φαρμακοποιία. Τα άνθη του τοποθετούνται στις ντουλάπες, τις αρωματίζουν και διώχνουν το σκώρο.

Lavandula angustifolia  (ή L. Vera)

Ονομάζεται και λαβαντούλα, λεβαντίδα, καλογερόχορτο. Φυτό πολυετές, ποώδες και θαμνώδες ύψους έως 80 cm. Δεν αυτοφύεται, αλλά καλλιεργείται σε πάρκα και κήπους. Ευδοκιμεί σε ορεινές περιοχές και προτιμάει χωράφια ασβεστούχα, φτωχά -μέσης γονιμότητας, ξηρικά. Πολλαπλασιάζεται με μοσχεύματα και παραφυάδες.

Ανθίζει από το Μάιο έως τον Αύγουστο και οι ανθοφόροι βλαστοί συλλέγονται σε πλήρη άνθηση.

Είναι φυτό αρωματικό, φαρμακευτικό, μελισσοτροφικό και καλλωπιστικό, γνωστό από την αρχαιότητα και εκτός από αφέψημα χρησιμοποιείται πάρα πολύ και το αιθέριο έλαιό του. Το αιθέριο έλαιο της λεβάντας είναι ιδιαίτερα ηρεμιστικό, υπναγωγό, χαλαρωτικό και εντομο-απωθητικό. Έχει τόσο μεγάλη ζήτηση, ώστε στη Γαλλία παράγονται κάθε χρόνο 1,5-2 χιλιάδες τόνοι. Χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, σαπωνοποιία, αλλά και κάποια "κατώτερα" έκδοχά του στη ζωγραφική της πορσελάνης, στην παρασκευή βερνικιών και στον αρωματισμό διαφόρων προϊόντων.

Το φυτό έχει αντισηπτικές και επουλωτικές ιδιότητες. Τα άνθη του τοποθετούνται στις ντουλάπες, τις αρωματίζουν και διώχνουν το σκώρο. Χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και την σαπωνοποιία. Επίσης θεωρούνται ότι ενεργούν κατά του βήχα, του άσθματος, του κοκίτη, της γρίπης και της λαρυγγίτιδας. Η λεβάντα καταπραΰνει τους νευρόπονους του στομάχου και ηρεμεί το νευρικό σύστημα, γιατί δρα ως χαλαρωτικό. Είναι ιδανικό για τις αϋπνίες και το στρες, βοηθά τις ημικρανίες και τους πονοκεφάλους.

Κατά τη διάρκεια της πανούκλας, οι κατασκευαστές γαντιών αρωμάτιζαν τα δέρματά τους με αιθέριο έλαιο λεβάντας για να προστατευτούν από την πανούκλα. Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να έχει κάποια ισχύ καθώς η πανούκλα μεταφερόταν με τους ψύλλους, τους οποίους η λεβάντα είναι γνωστό ότι τους απωθεί.

Κατά τη διάρκεια των ρωμαϊκών χρόνων, άνθη λεβάντας πωλήθηκαν για 100 δηνάρια τη λίβρα, τιμή που αντιστοιχούσε σε αμοιβή μηνών για έναν αγροτικό εργάτη ή 50 κουρέματα από τον τοπικό κουρέα. Η λεβάντα χρησιμοποιήθηκε στα ρωμαϊκά λουτρά για να αρωματίζει το νερό, καθώς πιστευόταν ότι βοηθούσε στην ανάπλαση του δέρματος.

 Στη συνέχεια σειρα είχε το θυμάρι...

Γένος μικρών αρωματικών φυτών, που ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών (Lamiaceae). Τα είδη του γένους ξεπερνούν τα 100. Στην Ελλάδα υπάρχουν 31 αυτοφυή είδη, από τα οποία τα 5 είναι ενδημικά.

Τα φυτά είναι πολυετή, ποώδη με βλαστό ισχυρό, τετραγωνικό, με λίγο χνούδι, ύψους έως 50cm και έντονη οσμή ρίγανης.

Αυτοφύεται σε λιβάδια και χέρσα μέρη των Μεσογειακών χωρών, ανάμεσα σε φρύγανα και θαμνώνες, από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι υψόμετρο 2000 m. Προτιμάει εδάφη φτωχά-μέτριας γονιμότητας, ξηρικά. Πολλαπλασιάζεται με σπόρο και παραφυάδες.

Ανθίζει από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο. Συλλέγεται το υπέργειο τμήμα του σε πλήρη άνθηση.

Το θυμάρι είναι από τα πλέον δημοφιλή αρωματικά φυτά. Από τους αρχαίους χρόνους, το θυμάρι χρησιμοποιείται ως φάρμακο. Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν στο βαλσάμωμα. Οι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν στα λουτρά τους και το έκαιγαν ως θυμίαμα στους ναούς τους.

Στη μελισσοκομία χρησιμοποιείται ως βασικό φυτό για την παραγωγή αρωματικού μελιού. Μειώνει αποτελεσματικά τα επίπεδα της χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων του αίματος και για τον λόγο αυτόν συστήνεται η τακτική του χρήση (ακόμη και καθημερινά στη σαλάτα, ή το φαγητό) σε όλους όσους παρουσιάζουν καρδιαγγειακά προβλήματα.

Το θυμέλαιο χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και γενικά στην κοσμητολογία. Επίσης, χρησιμοποιείται και για την αντιμετώπιση ασθενειών των φυτών. Αποτελεί συστατικό σκευασμάτων για νευραλγίες, για την αντισηψία του στόματος και για εισπνοές. Έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε φαινόλες κυρίως θυμόλη και καρβακρόλη, που είναι κυρίως υπεύθυνες για την αντισηπτική δράση. Επίσης στην θυμόλη οφείλονται σε μεγάλο ποσοστό οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες του θυμαριού. Επιπλέον, έχει αναφερθεί η χρήση της θυμόλης στη θεραπεία του έρπη των γεννητικών οργάνων.Το τσάι φύλλων θυμαριού λέγεται ότι είναι υπναγωγό.

Πρόσφατα διάφορες βιολογικές δράσεις του θυμαριού έχουν ερευνηθεί όπως αντιμικροβιακές, αντιοξειδωτικές καθώς και η χρήση του ως αποσμητικό.Το θυμέλαιο και τα συστατικά του γίνονται όλο και περισσότερο δημοφιλή ως πηγή φυσικών αντιμικροβιακών και αντιοξειδωτικών παραγόντων.

 Ϋστερα το δεντρολίβανο...

Ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών (Lamiaceae). Το συναντάμε και με τα ονόματα «ροζμαρίνι», «λασμαρί», «αρισμαρές», «δυοσμαρίνι» και «δροσιά της θάλασσας», λόγω της συνήθειάς του να φυτρώνει κοντά στη θάλασσα.

Είναι πολυετής, αειθαλής θάμνος, ημι-αυτόφυτος σε πολλά μέρη της Ελλάδας και γενικότερα στις χώρες τής Μεσογείου. Έχει γκριζοπράσινη και πυκνή εμφάνιση και ύψος μέχρι 1,5 m. Προτιμά τα ξηρά, υποβαθμισμένα και προσήλια εδάφη, εκεί που φυτρώνει και το φασκόμηλο, το θυμάρι κλπ. Είναι φυτό ανθεκτικό τόσο σε χαμηλές όσο και σε υψηλές θερμοκρασίες. Πολλαπλασιάζεται με σπόρο και μοσχεύματα. Ανθίζει όλη τη χρονιά όταν υπάρχει επαρκής υγρασία στο περιβάλλον.

Το δεντρολίβανο το εκτιμούσαν ιδιαίτερα στην αρχαιότητα για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Στην αρχαία Ελλάδα το θεωρούσαν δώρο της θεάς Αφροδίτης στους ανθρώπους και το χρησιμοποιούσαν στις θυσίες ζώων- το έκαιγαν στους βωμούς ως θυμίαμα. Αναφέρεται από τον Διοσκουρίδη, τον Θεόφραστο και τον Οβίδιο ως φυτό της σκέψης. Αργότερα, κατά το μεσαίωνα, χρησιμοποιήθηκε και σε καλλυντικά σκευάσματα. Στην ιστορία αναφέρεται ένα ελιξίριο το οποίο κατασκευαζόταν κατόπιν απόσταξης δεντρολίβανου, κέδρου και τερεβινθίνης που μεταμόρφωσε μία παράλυτη 70χρονη πριγκίπισσα σε μια ελκυστική νεαρή κοπέλα τη οποία ζήτησε σε γάμο ο βασιλιάς τής Πολωνίας το 1370. Το ελιξίριο αυτό ονομάστηκε "Το νερό τής βασίλισσας τής Ουγγαρίας".  

Το δεντρολίβανο είναι ένα από τα φυτά που χρησιμοποιεί η εκκλησία μας στους αγιασμούς. Τα άνθη του δενδρολίβανου αρέσουν ιδιαίτερα στις μέλισσες και έτσι αποτελούν πηγή για την παραγωγή μελιού.

Το φυτό αποτελεί εναλλακτική λύση έναντι των συνθετικών αντιοξειδωτικών. Το αιθέριο έλαιο που περιέχει χαρακτηρίζεται από αρωματικές αλλά και θεραπευτικές ιδιότητες και τα αποξηραμένα φύλλα του χρησιμοποιούνται στη μαγειρική από τα αρχαία χρόνια σαν "συντηρητικά" διότι μπορούν να διατηρήσουν τα φαγητά περισσότερο. Κάνουν έτσι τα φαγητά περισσότερο εύπεπτα και ταυτόχρονα μπορούν να ανακουφίσουν τη δυσπεψία. Οι τρυφεροί βλαστοί και τα φύλλα χρησιμοποιούνται ως αρωματικό σε πολλά φαγητά, καθώς και σε γλυκά του κουταλιού.

Ανακατεμένα τα άνθη του με κρασί δίνουν ένα καλό καρδιοτονωτικό και ενισχύουν την όραση. Γενικά χρησιμοποιείται κατά της αϋπνίας, της λιποθυμίας και των ζαλάδων. Χρησιμοποιείται επίσης σαν καρύκευμα, σπάνια όμως για να αυξάνει την όρεξη.

Το ξύλο του χρησιμοποιείται για την κατασκευή του λαγούτου και άλλων μουσικών οργάνων.  

Επίσης το πρόγραμμα ειχε και αγριοφράουλες..

Η Αγριοφράουλα (ή ορεινή φράουλα) είναι αυτοφυές φυτό, κοινό σε ολόκληρο το βόρειο ημισφαίριο. Το φυτό καλιεργήθηκε ευρέως στην Ευρώπη πριν αντικατασταθεί από την πικοιλία της κηπευτικής φράουλας (Fragaria ananassa spp) η οποία δίνει μεγαλύτερο καρπό. Η αγριοφράουλα έχει μικρότερο αλλά πολύ πιο αρωματικό καρπό και καλλιεργείται ακόμη σε μικρότερες ποσότητες που προορίζονται για το εμπόριο ειδών gourmet.
Οι καρποί, τα φύλλα και η ρίζα της αγριοφράουλας έχουν χρησιμοποιηθεί από τη φαρμακευτική στο παρελθόν. Η ρίζα αποτέλεσε κάποτε σπιτικό γιατροσόφι για τη διάρροια και ο βλαστός για τις πληγές. Οι καρποί είναι δροσιστικοί και έχουν έντονο και ευχάριστο άρωμα. Χρησιμοποιούνταν ως πρόσμιξη στο κρασί για να του δώσει έντονο άρωμα φρούτων και να το κάνει πιο εύγευστο.

 

...Χαρουπιές...

Η χαρουπιά ή Κερωνία η έλλοβος,  είναι δέντρο μεγάλο που μπορεί να φτάσει σε ύψος και τα 13 μέτρα. Βρίσκεται αυτοφυής σε πολλές περιοχές της Μεσογείου και στην Ελλάδα, αλλά και καλλιεργείται σε φυτώρια για τον καλλωπισμό δρόμων και πάρκων.
Τα χαρούπια, οι καρποί του δέντρου είναι μακριά και στριφτά «φασόλια» πράσινου χρώματος όταν είναι άγουρα, που γίνονται καφέ και ξυλώδη όταν είναι ώριμα. Το εσωτερικό τους έχει ευχάριστη γλυκιά γεύση και περιέχει πολλά σκληρά σπόρια.
Οι καλλιεργούμενες ποικιλίες κατατάσσονται σε δύο μεγάλες ομάδες: τακοντοχάρουπα και τα μακροχάρουπα. Σημαντική όμως είναι η άγρια χαρουπιά (η κερωνία η έλλοβος), όπου οι καρποί της είναι πλούσιοι σε ζάχαρη.

Άλλες ονομασίες : Κερωνιά, Ξυλοκερατιά, Κουντουριδιά, Ψωμί του Άγιου Ιωάννη,κ.ά.Λατινικό όνομα: Ceratonia siliqua. Οικογένεια  Φαβίδες ή Χεδρωπά (Leguminosae).
Άνθιση-συλλογή-χρησιμοποιούμενα μέρη: Τα άνθη βγαίνουν στα μέσα του φθινοπώρου όπου και συλλέγονται μαζί με τα φύλλα, και οι λοβοί στα τέλη Ιουλίου. Η συγκομιδή των καρπών της προηγούμενης χρονιάς στην αρχαιότητα ξεκινούσε με την εμφάνιση του αστερισμού του Κυνός, στα τέλη Ιουλίου. Το αλεσμένο περικάρπιο δίνει αλεύρι πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά για ζωοτροφές αλλά και τους ανθρώπους, ενώ το ξύλο της είναι σκληρό και βαρύ,  κατάλληλο για πολλές χρήσεις.
Τα πλούσια σε σάκχαρα χαρούπια σήμερα χρησιμοποιούνται κυρίως σαν ζωοτροφή και στη βιομηχανία. Οι  καρποί της όμως υπήρξαν κάποτε πολύτιμοι και για τη διατροφή των ανθρώπων.

Διατροφική αξία

Τα χαρούπια είναι γλυκά, εύγευστα και θρεπτικά, και τάισαν πολύ κόσμο κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
 Κι αυτό γιατί παρά την σκουρόχρωμη και ζαρωμένη σάρκα τους, περιέχουν πρωτεΐνες, βιταμίνες, μέταλλα όπως ασβέστιο και σίδηρο,κ.ά .Δέντρο εργοστάσιο, που θυμόμαστε σε περιόδους πολέμων και λιμών, που η τροφή είναι  δυσεύρετη.
Περιέχουν σάκχαρο σε μεγάλη αναλογία (50%) από το οποίο το 30% είναι σταφυλοσάκχαρο, 10% πρωτεΐνη, και 6% λίπος. Επίσης περιέχουν βιταμίνες Α, και D, βιταμίνες της ομάδας Β και καροτίνη ,κάλλιο, μαγνήσιο, ασβέστιο, φώσφορο, σίδηρο, μαγγάνιο, χαλκό, χρώμιο, νικέλιο, λίγο ισοβουτυρικό οξύ (που ευθύνεται για  την ελαφρώς δυσάρεστη μυρωδιά), ταννίνες, ινώδεις ουσίες όπως λιγνίνη (επιδρά κατασταλτικά στη χοληστερίνη, έχει θετικά αποτελέσματα  κατά του διαβήτη και της παχυσαρκίας), βλέννα, κυτταρίνη και τουλάχιστον ακόμη  6 αντιοξειδωτικές ουσίες. Είναι εύπεπτα και δεν προκαλούν αλλεργίες.
Τα χαρούπια είναι και σήμερα χρήσιμα καθώς δεν περιέχουν γλουτένη, στην οποία πολλά άτομα είναι αλλεργικά. Επίσης μπορούν να αξιοποιηθούν για τη δημιουργία γλυκών.

Στη διάρκεια των εργασιών μου συνάντησα και δύο σκατζόχοιρους οι οποίοι έκαναν τους ψόφιους μόλις με αντιλήφθηκαν (στην επάνω φωτογραφία διακρίνετε το ποδαράκι του)

Οι σκαντζόχοιροι ξεχωρίζουν εύκολα από τα αγκάθια τους, που έχουν μήκος περίπου 2 εκατοστά και χρώμα απαλό κίτρινο με ραβδώσεις. Πρόκειται για τρίχες που έχουν γίνει σκληρές με κερατίνη. Τα αγκάθια αυτά δεν έχουν δηλητήριο και, μπορούν εύκολα να αφαιρεθούν από το ζώο. Καθώς ο σκαντζόχοιρος μεγαλώνει, κατά το πρώτο έτος της ηλικίας του, χάνει τα απαλά αγκάθια που είχε κατά τη γέννησή του και τα αντικαθιστά με μεγαλύτερα και σκληρότερα. Τα αγκάθια τα χάνει και από στρες ή ασθένεια. Ο λαιμός, το πρόσωπο και η κοιλιά του σκαντζόχοιρου καλύπτονται από μαλακές τρίχες που έχουν χρώμα κιτρινωπό ή λευκωπό. Τα πόδια του έχουν δάχτυλα που καταλήγουν σε νύχια δυνατά και γαμψά. Οι σκαντζόχοιροι βγάζουν διάφορες φωνές, και δεν επικοινωνούν μόνο με γρυλλίσματα και ρουθουνίσματα, αλλά και με δυνατά τσιρίγματα (ανάλογα με το είδος). Το θηλυκό είναι λίγο πιο παχύ και πιο μακρύ από το αρσενικό και έχει πιο μακρύ ρύγχος (φυλετικός διμορφισμός).Όλοι οι σκαντζόχοιροι είναι βασικά νυκτόβιοι, παρότι διάφορα είδη μπορεί να βγαίνουν και κατά τη διάρκεια της ημέρας.Οι σκαντζόχοιροι του δάσους έχουν σχετικά λίγους εχθρούς, κυρίως πουλιά και ειδικότερα κουκουβάγιες, αλλά και νυφίτσες και σκύλους και φίδια, τα μικρότερα είδη όπως ο μακρώτις σκαντζόχοιρος έχουν ως επιπλέον εχθρούς τις αλεπούδες, τους λύκους και τις μαγκούστες. Όλοι οι άγριοι σκαντζόχοιροι μπορούν να πέσουν σε χειμέρια νάρκη, αν και δεν το κάνουν όλοι. Το αν θα το κάνουν εξαρτάται από τη θερμοκρασία, την αφθονία του φαγητού και το είδος τους.Ο σκαντζόχοιρος είναι σχεδόν παμφάγος. Τρώει έντομα, σαλιγκάρια, βατράχια, αυγά, φίδια, κουφάρια, μανιτάρια, χόρτα, ρίζες, μούρα, πεπόνια και καρπούζια Οι σκαντζόχοιροι έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής σχετικά με το μέγεθός τους (ένα ποντίκι ζει 2 έτη και ένας μεγάλος αρουραίος 3-5 έτη). Τα μεγαλόσωμα είδη σκαντζόχοιρου ζουν 4-7 χρόνια ελεύθερα (μερικά έχουν αναφερθεί ότι ζουν έως και 16 χρόνια). Τα μικρόσωμα είδη ζουν ελεύθερα 2-4 χρόνια και 4-7 χρόνια σε αιχμαλωσία. Στην αιχμαλωσία ζουν περισσότερο επειδή δεν υπάρχουν εχθροί και η δίαιτα είναι ελεγχόμενη. Η αναπαραγωγη του σκαντζοχοιρου γινεται την ανοιξη , η περίοδος κύησης είναι 40-58 ημέρες. Στην αρχή του καλοκαιριού, το θηλυκό γεννά 3-6 μικρά (3-4 γεννούν τα μικρά είδη, και 5-6 τα μεγαλύτερα). Τα μικρά έχουν μέγεθος 6 εκατοστά, το χρώμα τους είναι λευκό γκριζωπό και τα αγκάθια τους είναι κοντά και μαλακά. Υπάρχουν πολλές ασθένειες που είναι κοινές στους σκαντζόχοιρους, και συχνά είναι θανατηφόρες, όπως καρκίνος, ασθένειες του ήπατος, καρδιαγγειακές ασθένειες, και σύνδρομο του τρεμουλιαστού σκαντζόχοιρου.Τα αυτοκίνητα αποτελούν σοβαρή απειλή για τους σκαντζόχοιρους. Πολλές φορές τους πατούν ενώ εκείνοι προσπαθούν να διασχίσουν το δρόμο.
Αλλά ο μεγαλύτερος εχθρός του σκαντζόχοιρου ειναι ο άνθρωπος με τα εντομοκτόνα. Οι σκαντζόχοιροι που τρώνε έντομα γεμάτα εντομοκτόνο παρουσιάζουν πεπτικά προβλήματα και τελικά πεθαίνουν.

Τέλος είδα και πολλά μανιτάρια ....γιγάντια σε μέγεθος.....

το πάχος του κορμού τους ξεπερνούσε τα 3,5 εκατοστά ενω η ομπρέλα τους 20 πόντους

Τα μανιτάρια αποτελούν νόστιμη και θρεπτική τροφή αλλά χρειάζεται προσοχή επειδή ορισμένα από αυτά είναι δηλητηριώδη και ισχυρά παραισθησιογόνα και σαν συνέπεια ιερά για πολλούς πολιτισμούς. Ο µόνος κανόνας που ισχύει γενικά για τη συλλογή µανιταριών, είναι αυτός που λέει, ότι µαζεύουµε για τροφή µόνο τα είδη, των οποίων τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίζουµε µε απόλυτη βεβαιότητα. Η παραµικρή αµφιβολία είναι λόγος απόρριψής τους. Το λάθος στην ταυτοποίηση σκοτώνει. 
Στα  δηλητηριώδη ανήκουν  διάφοροι αμανίτες (muscaria, pantherina, phalloides) βωλίτες (rhodoxanthus, satanas), κορτινάριους (orellanus, purpureus), εντολώματα (sinuatum), γυρομίτρες (esculenta,gigas) και άλλα πολλά.  Τα δύο πιο επικίνδυνα μανιτάρια της χώρας μας είναι πρώτον ο Amanita phalloides - ο Αμανίτης ο φαλλοειδής και δεύτερον ο Amanita Verna, ο Αμανίτης ο Εαρινός. 

και τέλος ρίχνοντας μία ματιά στις κυψέλες μας ειδαμε....

 τα κορίτσια να γυρνάνε στο σπίτι φορτωμένες με γύρη....

Εις το επαναγραφειν!!! 

Μέλισσες καμικάζι!!

Χαλκιδική 23-11-2014

Στις 09,00 η ώρα το πρωί και όχι στις 10:00 όπως λέει η φωτογραφία (ξέχασα να αλλάξω την ώρα), τα μελισσάκια είναι έτοιμα για εργασία με την θερμοκρασία να βρίσκεται στους 9 βαθμούς.

Το παρακάτω βίντεο είναι αφιερωμένο στον φίλο μου και δάσκαλο  Κώστα ο οποίος δεν πιστεύει ότι εγώ αυτήν την εποχή βάζω κεριά για χτίσιμο,  ενώ ο ίδιος τέτοια εποχή βάζει κηρόπανα στις στάνταρ δικές του κυψέλες ..

απολαύστε και σχολιάστε το ....

οι κυψέλες dadant δεν στρεσάρουν το μελίσσι καθώς έχουν περισσότερο χώρο  και δίνουν την δυνατότητα στις εργάτριες να  δουλεύουν ακατάπαυστα.
Την παραπάνω παραφυάδα την αγόρασα στις 29-6-2014 (εφέτος ξεκίνησα την μελισσοκομία) με τέσσερα πλαίσια.
Στις 5 Αυγούστου είχε 8 τελάρα (4 πληθυσμό) και την  χώρισα στα δύο...
σήμερα πάλι έχει 8 τελάρα και έβαλα το ένατο κερί..

το άγριο μελισσάκι μας...ένα μήνα μετά..(φυσικά dadant)

Ένα μήνα μετά την τελευταία επιθεώρηση βλέπουμε την ανάπτυξη του μελισσιού

στο επόμενο βίντεο βλέπουμε στιγμιότυπα από την παλιά του κατοικία

Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΚΥΨΕΛΗΣ DADANT

Αφού υπάρχει στήν Ελληνική γή τόσο νέκταρ,τόση ηλιοφάνεια,τόσος πλούτος ανθέων καί καλλιεργειών,γιατί η παραγωγή μελιού νά μήν είναι η αναμενόμενη, αυτή πού θά έπρεπε νά είναι, καί τήν παραραγωγή μελιού νά τήν έχουν κράτη πού στερούνται τού φυσικού πλούτου ανθέων πού υπάρχει στήν Ελλάδα?

  

Γιατί? Ενα μεγάλο γιατί?....Μήπως μείναμε πίσω?Μήπως αυτό πού χρησιμοποιούμε δέ είναι σωστό καί θέλει αλλαγή?Μήπως ο τρόπος διαχείρισης τών κυψελών είναι κουραστικός, καί ο άνρωπος έχει κάποια όρια?

Γιατί ο αναθεματισμός τής κυψέλης Ντάνταντ, πού όσοι παράγουν μέλι τήν χρησιμοποιούν,ακολουθώντας τήν περπατημένη τού μοναχού Ανταμ, πού γιά 70 χρόνια έδινε τροφή στό μοναστήρι τού Μπάκφαστ χωρίς κανένα πρόβλημα.Θά ήταν ανόητο, κάτι πού δέν δουλεύει καί δέν παράγει, νά συνεχίζει κανείς νά τό εφαρμόζει.

Αυτή ήταν η σκέψη μου, όταν πίστεψα στήν κυψέλη αυτή, καί τήν θεωρία σ΄αυτόν τόν τρόπο μελισσοκομίας. Γιά αυτούς πού θέλουν νά δοκιμάσουν καί νά ακολουθήσουν τήν κυψέλη αυτή, θά προσπαθήσω σύντομα νά δώσω αυτό πού γνωρίζω γιά τήν κυψέλη Ντάνταντ καί τό είδος τής μελισσοκομίας πού ακολουθώ.

Η μελισσοκομική χρονιά αρχίζει τό Φθινόπωρο, Σεπτέμβρη μήνα,γιά τήν παραγωγή πληθυσμού ξεχειμωνιάσματος.Ο Δεκέμβριος πρέπει νά έλθει έχοντας 10 πλαίσια πληθυσμό στήν κυψέλη καί 20 κιλά τροφές.Αφαιρούνται 2 από τά παλιά πλαίσια τού

γονοθαλάμου, παίρνει ο μελισσοκόμος άν έχουν λίγο μέλι, αλλά σέ καμία περίπτωση

δέν τρυγάει τόν γονοθάλαμο.Στό κενό τοποθετήται κάθετο διάφραγμα γιά περιορισμό τού χώρου.Σέ εποχές παραγωγής μελιού,τό μέλι έρχεται από τά μισά πατώματα.Τοποθετήται πάνω από τόν γονοθάλαμο βασιλικό διάφραγμα, καί από πάνω πάει μισό πάτωμα.Οταν γεμίσει τό πρώτο μισό πάτωμα,τοποθετήται  πάνω του τό δεύτερο.

Οταν μισογεμίσει τό δεύτερο,γίνεται αλλαγή μέ τό πρώτο,γιά νά μπεί τό μισογεμάτο πάνω από τήν γονοφωλιά καί νά τό απογεμίσουν,δίνοντας τήν ευκαιρία στόν μελισσοκόμο νά πάρει τό γεμάτο(τοποθετώντας μεταξί τών μελιτοθαλάμων διάφραγμα διαφυγής μελισσών),σέ 2 μέρες έχουν φύγει όλες οι μέλισσες από τό γεμάτο πάτωμα, καί χωρίς κανένα πρόβλημα,τό γεμάτο, αφαιρείται από τόν μελισσοκόμο.

Οι μέλισσες συνηθίζουν νά αποθηκεύουν ακριβώς πάνω από τήν γονοφωλιά τους, πού αυτός είναι καί ο λόγος τής κατασκευής τών μισών πατωμάτων(μελιτοθαλάμων). Λόγω τού ότι τό πλαίσιο τού γονοθαλάμου είναι βαθύ,η αποθήκευση μελιού στό επάνω μέρος τού πλαισίου (στεφανώματα) είναι μεγαλύτερη,από ότι στήν κυψέλη Λανγκστροθ,από όπου περοέρχεται καί τό καλύτερο ξεχειμώνιασμα τού σμήνους.Ανεξάρτητα μέ τήν ποσότητα τροφών πού βρίσκονται στήν κυψέλη(γονοθάλαμο),

τό Φθινόπωρο τό σμήνος τροφοδοτήται μέ

5-6 λίτρα σιρόπι 1:1 ζάχαρη-νερό,πού κατά τόν μοναχό Ανταμ βοηθάει νά σφραγιστεί

ότι απέμεινε, τό δέ υπόποιπο νά χρησιμοποιηθεί πρώτο από τις μέλισσες κατά τήν διάρκεια τού χειμώνα πρός αποφυγή δυσεντερίας.Αν κάποιο σμήνος χρειάζεται παραπάνω τροφές τό φθινόπωρο, τότε γίνεται τροφοδοσία παραπάνω.Απαραίτητα πρέπει νά απολυμανθούν τά σμήνη γιά Βαρρόα τόν Νοέμβριο μήνα.Από εκεί καί πέρα, τά σμήνη δέν ενοχλούνται έως τέλη Φλεβάρη.Ο Μάρτιος μπαίνει μέ μολύβι καί χαρτί γιά τόν μελισσοκόμο.

Η βασίλισσα έχει αρχίσει τήν γέννα προ πολλού, καί έχουν καταναλωθεί κάποια

πλαίσια τροφών, τά οποία δημιουργούν κενά καί παγίδα κρύου αέρα στήν γονοφωλιά.Οι βραδυνές ώρες τού Μάρτη είναι κρύες. Αρχές λοιπόν τού Μάρτη ξεκινάει η δουλειά,πρώτη επίσκεψη, αφαιρώντας τά άδεια πλαίσια ο μελισσοκόμος μαζεύει τό σμήνος εκεί πού καλύπτει τά πλαίσια,μεταφέροντας τό κάθετο διάφραγμα γιά περιορισμό τού χώρου, καί καταγράφει τήν δύναμη τής κάθε κυψέλης σέ πληθυσμό τροφές καί γόνο.

Δεύτερη επίσκεψη,γίνεται η εξίσωση σμηνών(πούθά πεί, εντοπισμός καί προσορινός περιορισμός πλαισίου βασίλισσας, μεταφορά πλαισίων γόνου μέ τόν πληθυσμό τους,από τίς δυνατές στίς αδύνατες κυψέλες, χωρίς φόβο εμπλοκής,λογω τού ότι η όλη διαδικασία γίνεται στό φώς τής ημέρας), καί η αλλαγή βασιλισσών,αφού έχει γίνει προγραμματισμός βάση τής αξιολόγησης κάθε σμήνους,καί τού αριθμού βασιλισσών πού είναι διαθέσιμες νά μπούν στήν παραγωγή.Αφαιρούνται οι παλιές βασίλισσες μέ κλουβάκι,πού παίρνουν τήν θέση τής νέας(περισινής βασίλισσας) στό κυψελίδιο, η δέ νέα από τό κυψελίδιο μέ κλουβάκι επίσης,τοποθετήται στήν κυψέλη παραγωγής,έως τήν νέα βασιλοτροφία,πού οι παλιές τότε θανατώνονται,γιά νά τοποθετηθεί στό κυψελίδιο νέο βασιλοκελί.Οι αλλαγές γίνονται πάντα μέ λίγο ζαχαροζύμαρο στά κλουβάκια.Καλές παραγωγικές βασίλισσες παραμένουν στήν παραγωγή.Η αλλαγή γίνεται συνήθως στά 2/3 τών κυψελών τού μελισσοκομείου.

 Η εργασίες γίνονται μέ καλό καιρό έως 15-20 Μαρτίου,επίσης γίνεται  η πρώτη απολύμανση γιά Βαρρόα. Ο Μάρτης είναι λίγο ανάποδος μήνας. Τά σμήνη παραμένουν έτσι έως περίπου 10-15 Απρίλη,αποφυγή δυσεντερίας,Νοζεμίασης κατά τό δυνατόν,ο καιρός ζεσταίνει, τά σμήνη ξεκινούν τήν ανάπτυξη.

Εχει μπεί στό πρόγραμμα η κηφηνοτροφία από τόν Μάρτιο,μέ κυψέλες επιλογής, βάζοντας κηφηνοκηρήθρα 2/3 ενός πλαισίου,στίς κυψέλες περιφεριακά τού γόνου,καί τροφοδοτώντας γύγη-σιρόπι,περιμένοντας τήν σφράγιση του κηφηνογόνου,γιά νά γίνει βασιλοτροφία(ο εμβολιασμός) μετά 23 ημέρες, ούτως ώστε νά υπάρχουν ώριμοι κηφήνες όταν οι νέες βασίλισσες τούς χρειαστούν. 

Η ανάπτυξη τού σμήνους γίνεται φυσιολογικά, τοποθετώντας βάση κηρήθρας ή χτισμένα πλαίσια περιφεριακά τού γόνου, ένα ή δύο, ανάλογα τού ρυθμού ανάπτυξης, αριστερά-δεξιά τού γόνου.Στό πρόγραμμα είναι τό χτίσιμο 3 νέων πλαισίων κάθε χρόνο,καί αφαίρεση 3 παλιών μαύρων κηρήθρων στόν γονοθάλαμο,γιά τήν ανανέωση κεριού καί υγείας τών μελισσών.Εβδομαδιαίος έλεγχος σμηνουργίας είναι απαραίτητος.

Σέ περίπτωση ξεκινήματος βασιλοκελιών, ο μόνος ασφαλής τρόπος είναι, νά βρεθεί η βασίλισσα, καί μαζί μέ τό πλαίσιό της σύν 2-3 νά μπούν σέ 5πλαίσιο κυψελίδιο,καί νά μεταφερθούν μακρυά γιά 10 ημέρες, νά καταστραφούν τυχόν βασιλοκελιά στήν κυψέλη, καί νά ξαναγυρίσει στήν κυψέλη της μετά τίς 10 ημέρες αφού ο πυρετός τής σμηνουργίαςέχει περάσει, συνεχίζοντας τήν συλλογή μελιού χωρίς ζημία γιά τόν μελισσοκόμο.Αυτή η μέθοδος εφαρμόστηκε από τόν μοναχό Ανταμ μέ επιτυχία σάν μόνη ασφαλή λυση κατά τής σμηνουργίας.

Η τοποθέτηση μελιτοθαλάμου(μισού πατώματος),γίνεται όταν στόν γονοθάλαμο φθάσει το σμήνος νά συμπληρώσει 9 πλαίσια πληθυσμό,όχι αργότερα,διότι θά εκδηλωθεί τάση σμηνουργίας, καί μπαίνει, αφού πρώτα τοποθετηθεί βασιλικό διάφραγμα πάνω από τήν γονοφωλιά. Οταν γεμίσει δέν αφαιρείται, αλλά τοποθετήται β΄μελιτοθάμος από πάνω,όπως γράφω παραπάνω.

Στήν νομαδική μελισσοκομία,η μεταφορά γίνεται μέ τόν ένα μελιτοθάλαμο πάνω από τήν γονοφωλιά,χωρίς καμία ενόχληση τής γονοφωλιάς.Σέ νεκταροέκριση, ο μελιτοθάλαμος χτίζεται καί γεμίζει μέλι σέ 2 μέρες, ή καί σέ λιγες ώρες.Τά κεριά από τούς μελιτοθαλάμους κάθε χρόνο λιώνονται, γιά παραγωγή κεριού, καί οικονομία χώρου συντήρησης πλαισίων.Επίσης με τήν νέα κηρήθρα κάθε χρόνο, ο μελισσοκόμος μπορεί νά παράγει μέλι-κηρήθρα σέ θαυμάσια τιμή.

Πιστεύω πώς,η διαχείρηση τής κυψέλης Ντάνταντ είναι πολύ ποιό εύκολη από αυτές

τίς Λανγκστροθ, μέ ενιαίο γονοθάλαμο γένας, καί λιγώτερη δουλειά γιά τόν 

μελισσοκόμο.

ΠΗΓΗ:http://attikimelisokomia.gr/index.php/2014-05-27-19-31-39/230-dadant.html

Κυψέλη dadant η ναυαρχίδα της μελισσοκομίας

τώρα οι κυψέλες μας προσφέρονται και βαμμένες στην τιμή των 90 ευρώ (πληρης βάση-γονοθάλαμο-μεσοκάπακο με σίτα-καπάκι παλαιού τυπου- 10 πλαίσια )

ετοιμοπαράδοτες σε γρι και κοκκινινη μεταλικη βαφη (μαρτελέ) κομπλέ

άβαφη 70 ευρώ


 Η αντίστοιχη κυψέλη στην Ιταλία πωλείται 96 ευρώ χωρίς τα πλαίσια

Beehive D.B. STD 10 frames, brood body only

STANDARD 10-frame D.B. beehive, complete with brood chamber only, wooden floor, inner cover, outer cover, travelling screen, metal entrance reducer, two metal handles, painted (without frames)

€ 96,00

+VAT

€ 78,69

πηγη:http://www.legaitaly.com/en/cart/hives/dadant-10